Afgelopen februari stond ik in een chickenbus in Isla de Ometepe, een eiland in een meer in Nicaragua. Mocht je nog nooit van chickenbussen hebben gehoord, dit zijn oude schoolbussen die gebruikt worden als openbaar vervoer. Soms worden letterlijk kippen vervoert en anders voel je je zelf een kip tijdens piekuren, omdat je zo op elkaar gedrukt staat. Zo druk dat het is. Tijdens je reis kun je genieten van de Latino-versie van André Hazes, ik hou ervan.
Maar goed, ik stond (want: druk!) dus in die bus, naast een Engelse jongen die ik kort daarvoor had ontmoet. Hij vertelt dat hij zijn werk niet tof meer vindt. Wat hij dan wel wil? Geen idee. Al meerdere keren is hij van plan geweest om iets anders te gaan doen. Iets wat hem meer plezier zou geven. Nooit kwam het van de grond. ‘Tja… dit verdient nou eenmaal goed. Ik weet wat er van me verwacht wordt en ik heb geen zin om weer onderaan de ladder te beginnen met een laag salaris.’
Geld kan dus een reden zijn om niet aan iets nieuws te beginnen. Om maar te blijven waar je bent ook al maakt dat je niet gelukkig. Ook niet per sé gek natuurlijk, aangezien je een bepaalde levensstandaard hebt die je misschien moet veranderen als je inkomen lager wordt. En toch verbaasde het me ook. Ik dacht na over hoe ik hier zelf in sta. Beginnen als ondernemer betekent vaak dat je op het begin moet inleveren op je inkomen, aangezien het opbouwen van je business tijd kost. Het afgelopen jaar voelde ik me regelmatig weer even student, omdat ik goed moest nadenken waar ik mijn geld aan uitgaf en hierin ook regelmatig moest en moet besluiten om iets niet te doen. Aan de andere kant: ik ben nooit gelukkiger geweest als nu. Als je mag doen waar jouw hart ligt, je met plezier naar je werk gaat en het gevoel hebt van waarde te zijn, dat is priceless! Het doet zoveel meer met je dan dat cijfertje op je bankrekening…
In hoeverre laat jij je leiden door financiële redenen als het gaat om het wel of niet switchen van baan?