Veel twintigers en dertigers komen op een punt dat ze twijfelen over hun baan. Alles wordt vergeleken met anderen en in twijfel getrokken. Uit eigen ervaring en die van anderen weet ik dat deze twijfels komen en gaan. Gaat het een tijdje soepeltjes op het werk, om wat voor reden dan ook? Dan denk je ‘ach, waarom zat ik eigenlijk zo in zak en as, die baan van mij valt toch best mee?’. Om na niet al te lange tijd weer in een troosteloze dip te glijden, waarin alles tegenvalt en niks leuk is.

Wist je dat hier interessante info uit te halen is? Want wat is er anders op je werk op momenten dat die twijfel wat meer op de achtergrond staat? En als die twijfel juist heel erg aanwezig is, waar twijfel je dan het meest aan? Als je dit zo concreet mogelijk weet te maken, dan geeft het je richting. Je weet dan namelijk wat je niet en juist wel zoekt in een baan.

Ik vergelijk het niet weten wat je wilt altijd met een trechter. Op het moment dat je compleet blanco bent, je geen idee hebt wat je wil, hang je boven de trechter. Een trechter wordt steeds smaller, tot je uiteindelijk op de plek komt waar je wil zijn. Ik geloof er heilig in dat supergoed weten wie jij bent, waar je kwaliteiten liggen, waar je van gaat bruisen van energie en het doorbreken van de belemmerende overtuigingen die je hebt, jou op die plek gaat brengen. Het vraagt best wat van je om daar volledig zelfstandig te komen overigens. Jij bekijkt dingen namelijk vanuit jouw eigen visie en perspectief. Vanuit wat je geleerd hebt door de jaren heen en misschien heeft jouw omgeving daar zelfs meer invloed op dan je zou willen toegeven. Ook hebben we bepaalde gedachten die ons ervan kunnen weerhouden om in actie te komen. Het hoeft niet eens altijd bewust te zijn, maar het zorgt er voor dat je jezelf weerhoudt om ergens voor te gaan en keuzes te maken. Soms helpt het om je twijfels te bespreken met anderen. Familie, vrienden of collega’s bijvoorbeeld. Toch is dit ook niet altijd helpend, omdat zij ook vanuit hun eigen perspectief reageren. Ik weet nog dat mijn ouders mij altijd waarschuwden voor het opzeggen van mijn vaste contract, toen ik zo twijfelde aan mijn baan. Een vaste baan zou ik niet zomaar weer vinden, is wat zij dachten. Hun goedbedoelde advies, zorgde ervoor dat ik nog wel een paar keer extra nadacht over het opzeggen van mijn baan. Vaste contracten werden in die tijd niet zomaar gegeven, dus wat nou als ik zonder werk zou komen te zitten? En zo’n ‘wat als?’ gedachte zorgt er al snel voor dat je jouw plan om nu toch echt in actie te komen, door de shredder gooit.

Als jij bereid bent te investeren in jezelf en een coach in de hand neemt, zul je sprongen maken. Reken maar dat je in actie komt als er iemand is met wie jij regelmatig gesprekken hebt over je baan en je echt gemotiveerd bent om wat aan je situatie te doen. Niet omdat dat moet van een coach overigens, maar wel omdat je een stok achter de deur hebt. Iemand die je aan het denken zet, je bewust maakt van hoe jij over bepaalde dingen denkt. En echt, dan heb je sneller antwoord op je vragen dan je denkt. Hoef jij je kostbare tijd niet meer in piekeren en twijfelen te stoppen, maar kun je leuke dingen gaan doen. Hoe fijn klinkt dat?